Eens in de zoveel tijd besluit je een film te kijken waar je hoge verwachtingen van hebt. Vlak voordat je die film besluit te kijken vraag je je af : “Heb ik te hoge verwachtingen?” en dan weet alsnog de film je verwachtingen te overtreffen. De Belgische film Close uit 2022 is zo’n film. Een film die je hart breekt en alle tranen uit je ogen trekt. Dit is zonder twijfel een van de meest emotioneel slopende films die je ooit zal kijken en behoort in hetzelfde straatje als Call me by your name en Toy Story 3.
De film Close, een Franstalige film, volgt de twee beste vrienden Léo en Rémi. Het zijn het soort vrienden die meer op broers lijken, die alles samendoen en altijd wel bij elkaar over de vloer zijn. Maar alles veranderd wanneer ze na de zomervakantie naar de brugklas gaan en hun klasgenoten over hun vriendschap beginnen te twijfelen. Hierdoor besluit Léo zich meer van Rémi af te duwen in de hoop de geruchten te sussen, alleen laat Rémi dat niet zo makkelijk gebeuren en daardoor komt hun vriendschap onder druk te staan. Langzaam groeien de jongens uit elkaar totdat er iets gebeurt wat niet meer terug te draaien valt. Iedereen die mij kent weet dat dit de film gemaakt is voor mij, en dat klopt ook. Er is zoveel positiefs over deze film te vertellen dat ik bang ben dat ik niks negatiefs heb te vertellen. Het is dan ook zo’n film die zoveel indruk op je maakt dat je eventuele “foutjes” niet eens opvallen.
still 'Close' via TMDB
Om te beginnen dan maar; de speelduur van deze film. De film is 1 uur en 39 minuten. Ongeveer even lang als Trap. Korte films zijn altijd moeilijk om te maken. Ze kunnen of te langdradig aanvoelen omdat er weinig in gebeurt of in het geval bij een film als deze; je bouwt geen band met de personages op. Dat is het belangrijkste bij films zoals deze. Je moet een band opbouwen met de jongen of in ieder geval hun vriendschap begrijpen. Dit in anderhalf uur doen is geen gemakkelijke opgave, maar de film slaagt er zonder twijfel in. Dat komt vooral door het geweldige acteerwerk van de twee (nog zeer jonge) jongens die de hoofdrol spelen. Met kinderen is een groot risico om te werken, een risico wat in dit geval goed heeft uitgepakt maar het had ook de andere kant op kunnen gaan. De jongens, en dan vooral Eden Dambrine die de rol van Léo speelt, hebben nogal zwaar materiaal waarmee ze moeten werken. Gelukkig slagen ze erin en krijg je oprecht het gevoel dat je naar twee vrienden zit te kijken in plaats van twee acteurs die vrienden spelen. Je kijkt naar mensen, niet naar acteurs. Het is dan ook een schande dat Eden Dambrine is overgeslagen bij de prijzenceremonies in 2022, iets waar zonder twijfel zijn leeftijd een rol ingespeeld zal hebben. Dus door de film heen raak je steeds meer gehecht aan deze twee personages en dat zorgt er ook voor dat je in de veertigste minuut al zit te huilen. Niet alleen het acteerwerk en het sterke verhaal zorgen dat dit zo’n top film is, maar ook het camerawerk. De film is op een prachtige manier opgenomen en de regisseur had een duidelijke visie waar een heel team mee aan wilde werken. Ieder shot is een feest voor de ogen, geloof me…
Maar wat Close uiteindelijk zo’n perfecte film maakt is toch het verhaal wat de film vertelt. Vooral omdat het zo herkenbaar is. Want iedereen, het maakt niet uit welke leeftijd je bent, kent het idee van langzaam iemand uit je leven zien gaan. Of dit nou een vriend of een familielid is, iedereen kent het gevoel.
Reactie plaatsen
Reacties