De aflevering der afleveringen zou vanaf vandaag te streamen zijn op hbo max. Het moment dat ze zouden waarmaken wat de serie al anderhalf seizoen is aan het beloven. Draken trekken ten strijde en zullen deze oorlog verder uitvechten. Na de domme aflevering wat we vorige week hadden gehad was ik hieraan toe. Het moment dat volgens de schrijvers de “Dance of the Dragons” daadwerkelijk begint. Dus ik zat er klaar voor en…en…werd wederom teleurgesteld.
Wat me deze aflevering (weer) opviel is dat de schrijvers de personages niet helemaal lijken te begrijpen. Een van de redenen waarom de “Dance of the Dragons” zo goed werkt in het boek is omdat het twee fracties van een oorlog laten zien die beide hun plus- en minpunten hebben. Beide kanten doen domme dingen, maar proberen ook goede dingen te doen…tenminste dan vanuit hun standpunt. Dat is wat deze personages en vele andere gecreëerd door George R.R. Martin zo interresant maken. Terwijl ik deze serie kijk ben ik tegelijkertijd het laatste boek wat is uitgekomen in A Song of Ice and Fire-serie aan het lezen. Daar zie je hoe grijs het moraal van sommige personages ten tijden in oorlog is. Dat is iets wat ik ook hoopte te zien of House of the Dragon, iets wat ze in het eerste seizoen al redelijk in geslaagd waren. Het lijkt echter alsof ze het tweede seizoen hebben besloten dat achterwege te laten en duidelijk met “helden” en “schurken” gaan werken.
still from 'House of the Dragon Episode 4' via Nerdist
Wie zijn dan deze zogenaamde “helden” en wie de zogenaamde “schurken”? Het is overduidelijk dat de schrijvers er alles aan doen om de green-fractie zo slecht mogelijk te laten lijken. Op sommige momenten lijken het je prototype-schurken en daarmee haal je de marketing na de opbouw van dit seizoen behoorlijk onderuit. Het hele idee achter die marketing (en de serie) is dat je als kijker een kant moet kiezen. Ben je voor Aegon en zijn green-fractie of ben je voor Rhaenyra en haar black-fractie? Echter door Aegons kant zo slecht mogelijk te maken gaat niemand daar natuurlijk voor kiezen. In het boek geeft George R.R. Martin (de auteur) je dezelfde keuze maar maakt het moeilijker omdat beide kanten foute keuzes maken die vanuit hun standpunt goed is. In de serie lijkt het echter dat telkens wanneer de blacks een fout maken een misverstand. Neem bijvoorbeeld “Blood & Cheese”. In het boek was het geen fout dat ze de jonge prins doodde, hij was daadwerkelijk het doel om te vermoorden. Iets wat de serie eruit laat waardoor het op een fout van de twee moordenaars lijkt. Dit is niet de enige keer dat dit gebeurt, dit is maar een voorbeeld van vele, waardoor de personages worden verzwakt.
Maar deze aflevering was het dan eindelijk zover. Draak tegen draak. Drakenrijder tegen drakenrijder. En het was een spektakel. Het was interresant om naar te kijken hoe twee (en uiteindelijk drie) draken elkaar te lijf gingen. Er was zelfs een moment van schrik toen de derde draak op kwam dagen. In deze veldslag waren ze zeer in geslaagd, echter niet wat erna gebeurde. Deze aflevering hebben we de eerste dood van een groot personage. Ik zal niet benoemen wie. Maar terwijl ik de scene voor me zag uitspelen voelde ik niks. Game of Thrones was niet succesvol omdat ze personages doodde, ze doodde de personages waar je iets bij voelde. Toen Ned Stark werd gedood schrok je, toen de Red Wedding plaatsvond was je in verdriet en toen de Purple Wedding plaatsvond was je aan het juichen omdat een personage eindelijk doodging. Wat hier echter gebeurde was dat je helemaal niks voelde. Het was wat het was. Hoe komt dit? In principe heeft dit personage meer afleveringen dan Ned Stark gehad. Ik had graag een antwoord op die vraag gehad, maar helaas heb ik die niet. Misschien is het wat persoonlijks…en hopelijk is het maar wat eenmaligs en voel ik bij de volgende dood in deze serie wel wat.
Reactie plaatsen
Reacties